Susuzluktan kurumuş yapraklar gibi sarıyım bugün, Yağmur sonrası hava gibi maviyim bugün, Boğaların o tam göremediği kırmızıyım bugün, Güneşin yeni doğduğu andaki gibi sarıyım bugün… Yağmurun çiselerkenki hali gibi griyim bugün, Yeni,taze,genç yapraklar gibi yeşilim bugün, Bazı çiçekler gibi pembeyim bugün, Batan gün gibi turuncuyum bugün, Öğrendim uzun zaman önce kalmadı günüm, Bunu belli etmişti zaten zamanında dünüm, Eskisi gibi korkutmasa da var elbet ölüm, Ölüme koşar gibi, kötüyüm bugün, Yanıp kül olmuş gibi, siyahım bugün…
O saatlerde serpilir gülüşün Bir avuç su gibi içime, ey yar Senin de başında o çılgın rüzgar Deli deli esiverirse bir gün Beni unutma Ben ayağımda çarık, elimde asa Senin için şu yollara düşmüşüm Senelerce sonra sana dönüşüm Bir mahşer gününe de rastlasa Beni unutma
Bazen bir gülümsemeyle karşılaşırız ki ağlamak gelir içimizden.Neden diye sormaya bile varmaz dilimiz.Bir de sevdiğimizse öyle hüzünlü gülen lal olur dilimiz ,yasak olur bakışlarımız eriyip gideriz.İşte o zaman tek söz edemese bile ağzımız ,bir haykırış yükselir kalbimizden ''lütfen öyle gülümseme.Senin gülüşün benim yaşam kaynağım ve seninle yaşlanmak istiyorum'' der yüreğimiz.Dilimiz susar susmasına da kalbimiz susmaz ve bedinimiz durmaz.Ruhuyla işbirliği yapar.Ne yapar eder gülümsetir o hayat dolu gözleri.Ne yapar eder benimsetir gülümsemeyi,sevmeyi ...